خواستم چشم هایت را از پشت بگیرم دیدم طاقت اسم هایی که میگویی ندارم
اگه زندگیم در یه کاسه آب خلاصه می شد
اونو بدرقه راهت می کردم…
گاهی تو …
گاهی یاد تو …
گاهی هم غم تو …
آخر این “تو” کار مرا تمام می کند !
اینطور نمیشود
باید یک غریق نجات همیشه همراهم باشد
غرق در فکرت شدن اصلا دست خودم نیست …
خنده هایم شکلاتی شده اند ولی زیادی خالص …
تلخ تلخ …
خوش به حال فرهاد که تلخترین خاطره اش شیرین بود !…
دیدی آخر من را لمس کردی ؟
ولی حیف که سنگ قبر من احساس ندارد !
تازگی ها از خواب که بیدار میشوم ، تازه کابوس هایم آغاز میشود …
خیلی سخت بود …
با “بغض” نوشتم ولی با “خنده” خواندی …
انسان ، حرفیست
زده می شود
خوانده می شود
ترانه می شود ، به یاد می ماند …
گاهی
ناله ایست
تنها
خاک خوب می فهمدش ….
چه اشتباه بـزرگیست ، تلخ کردن زندگیمان
برای کسی که در دوری ما
شیرین ترین لحظات زندگیش را سپری میکند . . .
خدایا مرا که آفریدی گارانتی هم داشتم ؟ دلم از کار افتاده !
امشب ؛
هنگام خوابیدن با خود قدری فکر کنیم …
امروز چه کرده ایم
که فردا لایق زنده ماندن باشیم …
خدایـــــــــــــا . . .
چرا تا زنده ایم
روانمان را شـــــــــاد نمی کنی ؟ !
همیکنه مردیم . . .
شادروانمان می کنی ؟ !
ممنونم. خیلى قشنگ بودن!
خواهش